اشعار

خبر رسیده که آقـایـمان پـدر شده است            پسر رسیده؛ پدر صاحبِ سپر شده است

جـوانِ خـوش قـد و بالای خـانـۀ لـیـلا            برای سـید و سالارمان ثـمر شده است

بر جـلـوۀ خـلـقـت پـیـمـبر صلـوات            بر چـهـرۀ غـرق نور اکبر صلوات

تـقـدیـم به آن جـوان رعـنـا کـه بُـود            سر تا به قدم شـبـیه حـیـدر صلوات

دیدۀ هر که به آن قامت محـشر افتاد            نا خـود آگاه دلـش یـاد پـیـمـبر افـتـاد

مانده بودیم که باید به که گوییم ارباب            قـرعـۀ فـال به نام عـلـی اکـبـر افـتاد

نـازم به تـجـلّای جـمـال عـلی اکـبـر            دل بُرده ز ما حُـسن کمال عـلی اکبر

خال سیَه‌اش نقطۀ بسم الله عشق است            خورشید زند بوسه به خال علی اکبر

داده‌ام دل به تـوّلایِ کـسی مثـلِ عـلـی            مستم از نرگسِ شهلای کسی مثلِ علی

زده‌ام چنگ به دامانِ کسی که نبی است            عاشقـم بر قد و بالای کسی مـثلِ علی

در بیت حسین بن علی جشن و سرور است            میلاد عـزیزی ز سراپـردۀ نـور اسـت

لـیـلا به شعـف دست پـدر داد پـسر را            از چهرۀ مولا غـم و انـدوه بدور است

عـشـقـت مـیان سیـنـۀ من پـا گرفته            شکـر خـدا که چـشم تو ما را گرفته

دریاب دل‌ها را تو با گوشه‌ نگـاهی            حـالا که کـار عـاشـقی بـالا گـرفـته

جان تازه به تن خسته و بی‌تاب تویی            ما همه خاک ترین و گهر ناب تویی
چهره‌ات داد گواهی خودِ مهتاب تویی            نو رسیده؛ پسر حضرت ارباب تویی

ای که بر روشنای چهرۀ خود، نور پیغمبر سحر داری

                                              نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری

از کوی صفا بوی وصال آمده امشب            زیـبا صنـمی مـاه جـمـال آمـده امشب

پـیچـیده به شهـر نبـوی عـطر محـمد            بر چـشـمۀ جان آب زلال آمده امشب

می‌شود پای همین زمزمه‌ها توشه گرفت            به کرمْ خانهٔ شاه آمد و شش گوشه گرفت

می‌شود نادِعـلی گـفت و خدایی تر شد            با عـلـی زائـر دربـار دل و دلـبـر شد

یم عصمت زهی امشب به دامان گوهر آوردی          برای آفتاب امشب فرزوان اخـتر آوردی

حسین ابن علی را هم پسر هم یاور آوردی          تـعـالی الـلـه یـا لـیـلا عـلـیِّ اکـبـر آوردی

امشب دوباره نور ولا جلوه می‌کند            بـار دگـر رسـول خـدا جلوه می‌کند

سرچـشمۀ زلال ولایت که سر زَنَد            جـام طـهـورِ آب بـقـا جـلـوه می‌کند

تو آمدی به شبم حسّ سر شدن بدهی            به شام تیره توان سحـر شدن بدهی

برای ما که جـوانـیم نـذر چـشمانت            رسیده‌ای که پَر دربه‌در شدن بدهی

خیری به جز از برکت کوثر ندیدیم            ما جز کرم چیزی پسِ این در ندیدم

ما انتخاب دست زهرائیم، پس شکر            ما که به جز خوبی از این مادر ندیدم

سر خوشم باز در هوای علی            در هوای پُر از خـدای عـلی
قــلـم آورده‌ام کـه بــنـویــسـم            چند خـطی فـقـط برای عـلی

قُل میخورد به چشمۀ چشمان او سبو            می‌جوشد از شراب لبش ذکر حق و هو
اول قـتـیل نسل بـنی هـاشم است او            بـر دشمنـان جـاهـل آل عـلـی بـگـو

یوسف من چاه را با نیزه‌ها حس کرده‌ای            پنجۀ ناپاک صدها گرگ را حس کرده‌ای

چشم هایم را تماشای تو غافل گیر کرد            عضوهای اربأ اربایت پدر را پیر کرد

آسـمــان دل اربـاب قــمــر می خواهد            شـجـر طـیّـبـۀ عـشق ثـمـر می خواهد

هرچه نیرو به دو بازوی حسین بن علیست            هرچه بوده ست دو بازوی پسر می خواهد

عطر خدا دوباره در عالم وزیده است            کاسه بیاورید که رحمت چکیده است

خورشید آسمان شجاعت٬خدای عشق            از روی بــام خـانـۀ آقـا دمـیـده اسـت